7 Şubat 2013 Perşembe

Pippa’dan Sarai’ye…Umur Talu

Dünya bu iki “sansasyonel” kadın cinayetini biliyor.
Arada daha kaç kadının öldürüldüğünü ise biz bile bilmiyoruz!
Tabii ki tek cinayet ülkesi Türkiye değil. Tek şiddet ülkesi de değil.
Çelik yelekten sırt çantalı minik çocukların ABD’sinin hele, kimseye bu konuda medeniyet, insanlık dersi verecek hali yok.
Ama bizim için biz varız.
Terör” diye konuşup dururken, trafikten iş kazalarına, kadın cinayeti denen erkek cinayetlerine kadar onca katliamla, her gün eksile eksile varız!

Pippa Bacca adıyla bilinen sanatçı Gisepina de Morineo, Milano’dan yola çıkmış, gelinlikle Ortadoğu’ya barış mesajı taşımak isterken, cennet yurdumuzda erkeklerin amansız savaşının kurbanı olmuştu.
6 yıl sonra bu kez fotoğrafçı Sarai Sierra’nın cesedi İstanbul sur dibinde bulundu.
New York’un öteki adası Staten Island’dan ilk kez denizaşırı yolculuğa çıkmış iki küçük çocuk annesi.
Tarlabaşı’nda bir oda; İstanbul heyecanı; Galata Kulesi önünden son haber.

Namustu, töreydi” diye, ister mazur görmek için, ister “aşağı” gördüğünüz insanları, katiller vesilesiyle daha da aşağılamak için kullanılan “sebepler” pek geçerli değil.
Zaten aranmış, zaten fahişeymiş, zaten travesti imiş” diye iğrenç bir erkek (ve öyle kodlanmış kadın) ağzıyla; ne yazık ki sık sık medya marifetiyle cesetlere, mağdurlara, kadınlara atılan taşlar da zayıf bu vakalarda.
Etnik kokulu Samatya cinayeti ve seri şiddetinden de başka bir şey.

Elbet bu vahşetlerin kimi henüz çözülmeyen özel hikayeleri var.
Ama hepsinin en önemli ortak paydası şu:
Erkek şiddeti!
İster histeri kriziyle ister namus histerisiyle; ister etnik nefretle ister töre diye; ister soygun ister karasevda; ister karakolda, ister ailede, ister kuytuda, ister baba evinde, ister sokak ortasında; ister evinden çıkmamış gencecik kız, ister dünyayı dolaşmış yabancı kadın, ister dünyaya ilk kez çıkmış bir anne…
Gücü, otoritesi, şiddeti, nefreti, hatta aşkı sözde cinsiyetinin gücüyle katlanan, kanatlanan; bazen ahlak bekçiliğinden ahlaksızlık cinnetine; bazen milliyet bazen iffet neferliğine, kışladan en modern işyerine uzanan bir sentez.

Esasen nice erkeği de ezip duran erkek muhakemelerin, erkek mahkemelerin, erkek meclislerin, erkek yüksek yargıların, erkek medyanın, erkek idarecilerin, erkek güvenlik konseptlerinin, erkek gelenek ve göreneklerin, erkek kanunların, erkek maçların ve maçolukların, erkek militer ruhların, emir komutaların, erkek açlıklarının, erkek kibirlerinin bir köşesinde ya uyur ya saldırıya hazırdır.

Ana gibi yâr olmaz diye büyüyen bir erkek ordusu; yârları yaralar, yâr’a dünyayı dar eder!
İşin özü budur…
13 yaşındaki kıza tecavüz mangasından… yabancı bir kadını yutan şiddetli girdaba kadar!

Hiç yorum yok: