Medine’den Anadolu’ya Fahreddin Paşa-M.Latif Salihoğlu

Aynı senede iki vefat

 

Benzer özellikler taşıyan Kâzım Karabekir ile Fahreddin Paşanın aynı sene içinde vefat etmesi sebebiyle, biz de bu iki tarihî şahsiyeti iki yıla yakındır sürdürdüğümüz “Yakın Tarih Yazıları” serisi içinde peşpeşe anlatma gereğini duyduk.

FRANSIZ ŞÖVALYELERİN SİS’E GELDİĞİ GÜN-Cezmi Yurtsever

-Tarihçi Abdurrahman kütük, Bir Zamanlar Kozan albümünü yayınladı. Çok sayıda tarihi fotoğrafa yer verdi.

-Kozan’da yaşanan Türk-ermeni Tarihi ilişkileri konularında görsel belgelere yer verdi.

-Fransız işgal askerlerinin sis’e (Kozan) geliş fotoğrafı çok şey anlatıyor.

O gün takvim yaprakları  30 Haziran 1919 tarihini  gösteriyordu.  Adana yolundan sis şehir merkez ine doğru yaklaşanları karşılamak üzere Kozan Sancağı Mutasarrıfı Ali Rıza Efendi, Müftü Hafız Osman ve diğer görevliler ile daha önceden Sis şehir merkezinde buluna Fransız işgal yönetiminden sorumlu Yüzbaşı Tayyarda ve eşi madam Tayyarda da kalabalığın arasında idi.  Fotoğrafı çeken ise Kozan’ın yerli Ermenilerinden Fermanyan adındaki şahıs idi.

Havanın açık ve de güneşli olmasından dolayı sıcaktan korunmak için ellerindeki şemsiyeyi açanların da görüntüsü yansımıştı fotoğrafa. Ancak dikkatle bakıldığında Sis’e gelenler at sırtında ve askeri kıyafetli Fransız şövalye askerleri idi. 2Şövalye” sözcüğü bizim bildiğimiz “Atlı asker veya süvari askeri” sözlerinin karşılığı idi.

TOROS TÜNELLERİ TARİHİNİ AYDINLATAN FOTOĞRAFLAR-Cezmi Yurtsever

-Almanların Toros vadilerinde yaptıkları demiryolunun hikayesini açıklayan tarihi arşiv fotoğrafları yayınandı.

-Belemedik- Taşdurmaz-Hacıkırı arasında tünel açan ve köprü yapan insanların görüntüleri tarihi hayallerimizi canlandırdı.

-Ve bir an için 1. Dünya Harbinde yaşananları ve dünyayı paylaşmak en büyük pay almak isteyenlerin mücadelene tanık oldum.

-Toros tünelleri tarihi fotoğrafları o günlerin gerçeklerini gözler önüne seriyordu.

İnsanlık tarihinin gelgitleri arasında yaşananların çoğu unutulup gitti. Ve insanlar bilmedikleri konularda hayal üretip inanmaya başladılar. Ta ki olaylarla ilgili bir belge veya görsel bir fotoğraf ortaya çıkıncaya kadar. İnternet dünyasında “Flickr” sitesinde yer alan Toros tünellerinin yapım hikayesini aydınlatan 68 kare fotoğraf yayınlanıncaya kadar bildiklerimiz ise biraz da hayallerle sınırlı idi.

Galiçya ve Yemen gerçeği-Vatan uğruna can verenler-Avni Özgürel

Galiçya ve Yemen gerçeği

Osmanlı ordusu Birinci Dünya Savaşı sırasında Galiçya'ya Almanya'nın  ısrarıyla gitti.

Osmanlı ordusu Birinci Dünya Savaşı sırasında Galiçya'ya Almanya'nın  ısrarıyla gitti. 7 bin Türk askerinin öldüğü Galiçya Türkiye'ye ait değildi. 2 bin şehit verilen Yemen de aslında çoktan gözden çıkarılmıştı. Tartışma 1. Ordu Komutanı Orgeneral Çetin Doğan'ın "Mehmetçiğin kanını Galiçya'da, Yemen'de akıttık. Niçin akıttığımızı hâlâ soruyoruz" demesiyle başladı. Irak'a asker gönderilmesi gündemdeyken söyleyen sözlerin anlamı açık: Orada ne işimiz var!

ABD'nin 'Asker gönderin' çağrısına olumlu yanıt verilmesini savunanlar açısından 'pişmiş aşa su katmak'tı Doğan'ın açıklaması. 

Irak'a hiçbir şekilde bulaşılmaması gerektiğini savunanlar açısından ise 'tarihi uyarı!'

Asitli sularda haşlanan 15 bin Mehmetçik-M.Latif Salihoğlu

Birinci Dünya Savaşı sonrasına dair bazı bilgi ve belgelerin ortaya çıkması, bazı kimselerde şok etkisi meydana getirdi.

Birçok gazete ve internet sitelerinde dehşet uyandıran ifadelerle, söz konusu tarihî hadise hakkındaki bilgileri özeti şöyledir:

Birinci Dünya Savaşı'nda esir düşen 15 bin askerimizin, Mısır’daki “Osmanlı Usera-yı Harbiye Kampı”nda, aşırı krizol (yakıcı asit) maddesi bulunan havuza sokarak kör edildiklerine dair belgelerin Genelkurmay'da olduğu ortaya çıktı.

İngiliz dostluğu gerekirse Çanakkale'yi bile unutturur-Cemil Koçak

İşte Çanakkale haftası geldi yine; diziler, filmler, romanlar, kitaplar, televizyonlarda gözyaşartıcı konuşmalar ardı ardına sıralanacak. Bundan yıllar önce Türkiye İngiltere ile dost olurken, “mazi kalbimde bir yara” olarak unutulmaya terk edilmişti.

Turgut Özakman’ın Çanakkale savaşını anlatan “Diriliş: Çanakkale 1915” romanı, yetmiş yıl önce yayınlansaydı, sizce başına neler gelirdi? (a) CHP roman ödülünü kazanırdı (b) Özakman CHP milletvekili seçilirdi (c) Roman, orta ve yüksek öğretimde zorunlu ders kitabı olarak kabul edilirdi (d) hepsi. Elbette benim şıkkım farklı olacak!

İsrail Ordusu, Çanakkale’de kuruldu- Kemal Özer

Çanakkale geçildi mi, geçilmedi mi? Bu tartışmalı bir soru fakat bu soru yüzünden yargılananlar bile oldu. 

Çanakkale’yi geçmek isteyenlerin amacının İstanbul’u Müslümanlardan geri almak olduğundan şüphe yok. ‘Çanakkale geçilmedi’ ama İstanbul işgal edildi öyle mi?

Bir başka ilginçlik ise İstanbul’un kurtuluşunun hiç kutlanmamış olması.

İngilizler İstanbul’u işgal etmediler mi? Ettiler. Peki, İstanbul’a nasıl ulaştılar ve biz İstanbul’u İngilizlerden nasıl geri aldık? Savaşmadan aldığımıza göre neyin karşılığında?

Nedir şu Çanakkale ruhu ve nerededir?'Çanakkale ruhu' Fransa'da- Yusuf Kaplan

Nedir şu Çanakkale ruhu ve nerededir?

Daha önce de yeri geldikçe söylediğim gibi, Çanakkale çoktan geçildi, Çanakkale ruhu da çoktan bitti, bitirildi.

Çanakkale ruhu'nun nasıl bittiğinin, bitirildiğinin en çarpıcı göstergesi, Çanakkale'ye diktiğimiz anıt mezarın bizatihî kendisi.

ANIT MEZAR DİKİLDİ, ÇANAKKALE RUHU BİTİRİLDİ

Çanakkale'deki anıt mezar, Çanakkale'yi anmak için dikildi, elbette. Ama Çanakkale'yi, Çanakkale ruhunu hakkıyla anlamadan dikildiği her hâlinden belli, besbelli.

O yüzden, Çanakkale ruhu, Çanakkale'deki anıt mezarda -gizli- değildir: Aksine o anıt mezar dikilmiş, Çanakkale ruhu da, o mezara gömülmüş, gitmiştir.

Çanakkale Zaferi ve düşündürdükleri...-Yiğit Bulut

18 Mart Çanakkale Zaferi’ni bugün yeniden anarken ve en önemlisi “emperyalizme karşı” bizler için canlarını verenleri düşünüp, teşekkür ederken bazı detayları da iyi anlamamız gerektiğini düşünüyorum. 1915-1916 döneminde benim ninelerimin babaları dahil olmak üzere yüzbinlerce insanımız “tek dişi kalmış” canavarın saldırısına karşı gövdelerini kullanarak durdular ve o canavarı Çanakkale’den geçirmediler...

Sevgili dostlar, ecdadımız, Osmanlı Ordusu, subaylarımız, erlerimiz ellerinden geleni yaptılar. Hepsinin ruhu şad olsun. Haklarını 1000 sene daha geçse ödeyemeyiz, ödeme yolunda adım bile atamayız. Bu gerçeği tespit ettikten sonra ve benim ailemden iki kişinin de Keşan’dan alınarak orada savaşa götürüldüğünün bir kez daha altını çizdikten sonra “BUGÜN EMPERYALİST OYUNLARI” daha iyi anlamamız için bazı sorgulamalar yapmamız gerektiğini düşünüyorum...Lütfen yanlış anlaşılmasın ve “yanlışa” zorlanmasın...

18 Mart Zaferi’ni nasıl kazandık?İttifak noktası: Tarih-Yavuz Bahadıroğlu

18 Mart Zaferi’ni nasıl kazandık

Çanakkale’de dünyanın en güçlü armadasıyla ve en eğitimli ordusuyla savaşan Osmanlı Devleti’nin parası var mıydı? Yoktu… Devlet o kadar fakirdi ki, savaşan askerlerine miğfer dağıtamıyor, bu yüzden binlerce askerimiz, İngiliz uçaklarından atılan çivi bombalarına canlı hedef olup şehâdet şerbetini içiyordu.

Peki bari devlet cephelerde savaşan askerin karnını doyurabiliyor muydu?.. Hayır, doyuramıyordu: Anadolu’nun dört yanından gelen gencecik vatan evlâtları kavrulmuş süpürge tohumu kemirerek savaşıyor, subaylarımız haftada bir çıkan sıcak çorbalarını bile, “Onlar güzel yemeklere alışkındır, biz nasıl olsa idare ederiz” diyerek, İngiliz esirlerine ikram ediyordu…

Çanakkale nedir? Taha Akyol

ÇANAKKALE ’de muazzam bir savunma yaptık, şehitler verdik ama sonunda Mondros imzalandı, Çanakkale geçildi! Öyleyse Çanakkale o kadar da önemli değil mi? Yarbay Mustafa Kemal’in rolünü de abartıyor muyuz?Bu görüşler yanlıştır. Çanakkale hem Batı’nın emperyalist yayılma tarihinde hem bizim milli tarihimizde bir kilit noktasıdır.

Çanakkale’de kim kiminle savaştı - Tarih bilen akıllı olur - İbrahim KİRAS

                                           Çanakkale’de kim kiminle savaştı 

Bugünlerde, fırsattan istifade, İngiliz propagandası ağzıyla “Ne işimiz vardı Çanakkale’de” yazıları da çıkacaktır. “Almanların aklına uyup İngilizlere savaş ilan etmeseydik onlar da buralara gelmezdi canım” yazılarını geçen senelerde çok okuduk. İngiliz-Fransız-Rus ittifakının asıl amacının başta İstanbul olmak üzere Osmanlı topraklarının paylaşılması olduğunu bilmeyenler için makul bir itiraz elbette.

Çanakkale zaferinin 'Kürt ortakları'-Akif Emre

Çanakkale zaferinin 'Kürt ortakları'

Çanakkale zaferinin yıldönümü yaklaştığında dillendirilen resmi ve entelektüel retoriğin 'boğaz harbi' gerçeği ile ne kadar örtüştüğü sorusu hep gölgede kalır. Bu resmi Çanakkale zaferi tarihi kurgusu ve söylemi, bir imparatorluktan, hatta hilafetten nasıl ulus-devlet ideolojisi üretilebildiğinin ilginç ve eşine az rastlanır örneğidir. Ulus-devletin ideolojik aygıtı olarak Çanakkale olayını ele alış, sunuş ve bazı gerçekleri de yok sayma biçimine, dönemsel olarak nelerin öne çıkarılıp nelerin geri plana itildiğine göz atmak, söylem analizi yapmak ilginç sonuçlar sunabilir.

Çanakkale ve 'Osmanlı veraset savaşı'..Abdullah Muradoğlu

Çanakkale ve 'Osmanlı veraset savaşı'..

'İttihatçılar olmasaydı, Osmanlı savaşa girmezdi ve parçalanmazdı' gibi bir görüş hep dile getirilir. İttihatçılar yenildiği için geçmişin günahları üzerlerine kaldı. Halbuki Osmanlı'nın I. Dünya Savaşı'na girmesi, İttihatçıları aşan olaylar dizisinin sonucuydu. Girmemiş olsaydı bile savaşın içine çekilecek idi. Zira savaşın açıkça belirtilmeyen hedefiydi. İngilizler, Fransızlar, Ruslar Osmanlı'yı lime lime etmek için anlaşmışlardı.

'Çanakkale Şehitlerine’nin yazılması'-Mehmed Niyazi

'Çanakkale Şehitlerine’nin yazılması'

1916’nın başlarında Teşkilat-ı Mahsusa, Hicaz Emiri Şerif Hüseyin Paşa ve oğullarının İngilizlerle dirsek temasında bulunduklarını haber alır.

Mekke yolundaki Çanakkale ruhu-BÜLENT ERANDAÇ

Çanakkale, halkımızın omuz omuza hep birlikte yazdığı bir destandır. Yurttaşlarımızın bağımsızlık ruhunun, güçlü direnme geleneğinin destanlaşan dışa vurumudur.
Geçmişten geleceğimizi aydınlatan birleştirici gücün bir sembolüdür.
Bugünlerde en çok Çanakkale'yi, Çanakkale ruhunu anlamaya ihtiyacımız var. Çünkü sömürge yapılmak istenen bir halk, aynı ruh ve duyguya sahip insanlarımız, Çanakkale'de en geniş birleştirici paydasını yakaladı.

Asker günlüklerinde ‘gerçek savaş’/ BUKET DAVULCU

27 Ağustos 2012 / BUKET DAVULCU

Prof. Dr. Tamari’nin Çekirgenin Yılı kitabı; biri Türk, ikisi Filistinli Arap üç Osmanlı askerinin günlüklerine dayanıyor. Günlükler, Türk-Arap ilişkilerini yalnızca etnik, kültürel ve dinsel olarak ele almanın ne kadar yanlış olduğunu ortaya koyması açısından önemli.

Çanakkale ..ah Çanakkale-Ahmet Müfit KUTLU

Balıkesirli Hattat oğlu Mustafa Çanakkale’de Hamidiye Tabyasında ihtiyat zabitidir. Çok değerli Hemşerimiz Aydın Ayhan’ın “Çanakkale Ah..Çanak kale” isimli harika eserinde yazdığına göre bizzat Aydın Ayhan’a anlatıyor:

“Bu gözler gördü. Hani kan gövdeyi götürüyor derler ya. İşte bu gözler ka nın şırıl şırıl akıp gövdeleri sürüklediğini gördü..İkindiden sonra geç vakit ateşkes yapıldı. Muharebe sahasına doğru gittim. Dağ taş yaralı doluydu. Bir de baktım vadi aşağıya doğru dolaşmış bir yün yumağı gibi insan cese di dolu. Bir de denize doğru baktım. Aşağılarda akan kan, cesetleri, kolla rı, bacakları ve gövdeleri götürüyordu.Vadinin denize kavuştuğu yer adeta yarım ay şeklinde kıpkırmızı olmuş denizin rengi değişmişti.”

Hattat oğlu Mustafa Efendi anlatıyor: "Bir gün bizim birliğe takviye Balıke sir gönüllüleri geldi. Gittim. 120 kişiydiler, hemen hepsi tanıdıktı. Sarıldık, hasret giderdik. Başlarında da o zamanların Balıkesir’in ünlü kabadayısı Üçpınarlı Ali vardı. Ali sancaktar olmuş. (Balıkesir’de köy geleneğidir, bay rağı delikanlıların başı taşır). Tüfeği çapraz asmış, sancağının üzerine de sırma ile “Karesi Gönüllüleri” yazdırmıştı. Kabadayılığı gene elden bırak mamış askerlikte pek hoş olmamasına rağmen belinde kamasını sallandır mıştır. Beni görürü görmez yanıma geldi: 'Kumandan efendi. Biz buraya beklemeye gelmedik. Hadi düşman basalım'dedi. Ben, 'burada her şey emirle olur. Hücuma sadece biz geçersek kendimizi gereksiz kırdırırız. Her şeyin zamanı var' deyince 'peki öyleyse hücuma geçmeden yarım saat ön ce bize söyle de şu sırt çantalarını emniyetli bir yere koyalım. Şöyle rahat rahat doyasıya dövüşelim..!'

Hücuma yarım saat kala Üçpınarlı Ali’ye haber verdim. Balıkesirlileri aldı siperlerin gerisinde bir vadide kayboldular. Hemen gelirle sandım. Bekle rim gelmezler, beklerim gelmezler. Bir çavuşa; 'Şu bizim hemşerilere bir bak bakalım' dedim. Gitti. Biraz sonra önde Üçpınarlı Ali arkada arkadaş ları çıktılar geldiler. Şaşırdım, hepsi süslenmişler, hanımlarının, nişanlıları nın verdikleri ayrılık mendillerini kimi boynuna dolamış, kimi alnına çatmış kimi bileğine dolamıştı. Çoğu yakalarına artık kurumuş gül veya karanfil takmıştı. (Balıkesir’in köy geleneğidir delikanlılar düğünde bayramda yaka sına, şapkasına, kulağının üstüne gül, karanfil takarlar.) Ali’ye sordum: "Neden geç kaldınız?" “-Komutan bey, biraz sonra Cenab-ı Rabbül Alemi nin huzuruna çıkacağız.Temiz çıkalım dedik. Ola ki bir pislik bulaşmıştır diye çamaşırlarımızı değiştirdik. Abdest aldık. Biz buraya oynamaya değil düğüne geldik, bayrama geldik. Bu gün bizim bayramımız onun için süslen dik. Ayrılık hediyelerini taktık. Birazdan bayramımız var. Aman sen bize hücumdan beş dakka önce gene haber ver.”

Sonra büyük bir sessizlik oldu. Herkes kendi dünyasına dönmüş dua edi yordu. Gözler yumulu, avuçlar açılmış, sadece dudaklar kıpırdıyordu. Saa time baktım. Ali’ye beş dakika kaldığını bildirdim. Birden bire ortalık kay nayıverdi. Herken birbiriyle sarılıyor, öpüşüyor, helalleşiyordu. Üçpınarlı Ali arkadaşlarına hem sarılıp helalleşiyor, hem de tek tek tembihliyordu: “Dendi ha..utandırmayın ha..iyi dövüşün ha..gün bu gündür..anamız bizi bu gün için doğurdu. Hakkınızı helal edin..!”

Kısa süre sonra dişler kenetli, süngülerini takmış, tüfeklerinin dipçiklerine parmaklarını geçirircesine yapışmış bölük hücuma hazırdı. Ölüme hazırdı.“Hücum!” deyince sanki siper sarsılıverdi. Hepsi “Allah Allah” diye düş manın içine bir hançer gibi daldılar. Dövüştük, dövüştük..Akşama doğru savaş durdu. Ateş kesildi. Her iki taraf da yaralı ve cesetlerini topluyordu. Yanıma birisi geldi: "Komutan Efendi! Üçpınarlı Ali sancağı vermiyor!" dedi. Gittim baktım. O yüz yirmi Balıkesirli gönüllüden sadece on üç kişi sağ kalmış. Ali de şehitler arasında idi. Ama sancağı öyle bir kavramıştı ki parmakları kenetlenmişti. Çekeyim dedim olmadı. Orada üç top çam ağacı vardır.O gün şehit olanları o ağaçların arasına gömdük. Gömülen şehitlerin en üzerine de Üçpınarlı Ali’yi sancağına sararak yatırdım..”

Çanakkale’de kimler cenge koştu?-Asım Yenihaber

Çanakkale zaferinin 100. yılına çok az kaldı… Umulur ki, 100. yıl şanına layık kutlanır.

Çanakkale, (batılılar “Gelibolu” derler, çünkü kara savaşı Gelibolu’da cereyan etmiştir), önemsizleştirilebilir mi?

Bunu deneyenler var elbette! “Efendim Çanakkale cephesinde üst kumandanlar Almandı…”

Şanlı Yavuz, kirli havuz-Avni Özgürel

Yıl 1925. Denizlerin incisi Yavuz'un tamiri, tamir için de dev bir havuz gerekti. 'Havuz' cumhuriyetin ilk yolsuzluğunu içine alacak kadar büyüktü.

Yavuz zırhlısı Osmanlı'nın 1. Dünya Savaşı'na