Yetiştirdiğimiz nesil okumayı da yazmayı da sevmiyor. Teknoloji bizi de neslimizi de yozlaştırıyor. Yozluk zaman geçtikçe kendine daha kuvvetli zemin hazırlıyor. Mektup bile yazamayan bir nesil armağan ediyoruz bu ülkeye. Teknoloji önce telefon, sonra faks ve nihayet e-mail, değil mektup yazmak, bayramlarda iki satırlık bir kart gönderme adetini dahi kaldırdı. Eline kalem almadan ömrünün dörtte üçünü geçiren insanlarımız var. Oysa yazı, toplumların düzen ve sükûn içinde yaşamasını sağlamada, bilgi dağarcığını genişletip sonraki nesillere aktarmada en hayati önemi taşıyan bir unsurdur. Dil’ler de din’ler de yazıya büyük bir önem vermiştir. Yazının önemi, sözün uçuculuğuna karşı nesiller arasınadaki bağlantıyı bozulmadan korumasından kaynaklanmaktadır. İlâhi emirleri peygamberleri zamanında kaleme alınmamış dinlere, bozulmuş gözüyle bakmamız bu sebeplerden biridir. “Söz uçar, yazı kalır” sözündeki hakikati çok iyi anlamak gerekir. “Buz üzerine yazı yazmak gibi” benzetişimiz, atasözümüz olmuştur.
Osmanlılar tesbite çok büyük değer vermişlerdir. Resmi kayıtlar bunun en bariz isbatıdır.Zamanın dünya kıymetinde değerleri yangınlarda kül olup gitmiştir. Yazılı ve diğer sanat kaynaklarımız en büyük yangını alfabe değişikliğiyle geçirmiştir. Sıfıra sıfır, elde var sıfır olmuştur. Akşam âlim, arif ve bilge olarak yatan öncülerimiz ve toplumumuz sabah kalktıklarında okuma-yazma bilmez sıpzıpır bir cahil olmuşlardır. Adlarını bile okuyup yazamayan bir sürüye dönüştürülmüşlerdir. Tarihte bizim kadar böyle bir hengameye düşürülen başka bir toplum yoktur. İşte böyle sakim bir zihniyetin zulmüne maruz bırakılanların çocukları ve torunları bu bedbahtsızlığı yaşar duruma düşmüşlerdir. Mektup bile yazamayan, iki satır dilekçe yazıp halini anlatamayan, karşılaştığı kişiye meramını anlatamayan, kem küm ile yutkunan bir nesil oluşmuştur.
İmamlarımıza, öğretmenlerimize, kanaat önderlerimize ve herkese, hepimize çok iş düşmektedir. Gençlerimizin üniversite bitirmeleri onları kemal sahibi yapmıyor. Aklı başında herkes eline kâğıt kalem alıp yetişmesi gerekiyor. Üniversite bitirmek değil, önemli olan okuyup yazan, kemale ermenin yolunu bulan toplum olmaktır. Okuyup eline kalemini alıp yazmayan toplumlar helaki hak etmiş toplumlardır. Şerlerinden Allah’a sığınırız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder