 |
| Yavuz Bülent Bakiler |
Yukarıdaki başlığın yanlış olduğunu biliyorum. Doğrusu şöyle olmalıydı: Türkiye’de, İslâmiyetten ödleri patlayan Müslümanlar. Çünkü bir şeyden korkmak başka, ödü koparcasına korkmak daha başka bir hâldir. Kat’iyyen abartmadan yazıyorum bizde İslamiyetten ödü patlarcasına korkan Müslümanlar var. Bunlar, İslamiyeti bilmeyen, okumayan, ömürleri boyunca onaltı sayfalık bir dinî risaleyi bile ellerine almamış olan Müslümanlardır.
İslamiyet denilince akıllarına hemen Orta Çağ karanlıkları gelmektedir. Onlara göre İslamiyet geriye dönmektir. Gericiliktir. Zorbalıktır. Kan dökmektir. Tembelliktir. Ayak kokusudur... Türkiyemizde birtakım Müslümanlar, böyle düşündükleri için ilk adımda İmam-Hatip liselerimize şiddetle muhaliftirler. Sonra Diyanet İşleri Başkanlığımızın mutlaka kaldırılmasını istemektedirler. Din kültürü derslerimize öfkeyle bakmaktadırlar. Hem Müslümandırlar; hem de “Din ve dünya işleri birbirlerine karıştırılmamalı. Türkiye laiktir, laik kalacak!” diye haykırmaktadırlar. Bunlar; Ogüst Kont’un Pozitivizm‘ine inanan yani ahiretin kapısını tamamen kapatan, Allahın varlığını inkâr eden dinsiz imansız kişilerin oyunlarına gelen meydanlarda onlarla birlikte haykıran zavallı Müslümanlarımızdırlar.
“Saltanattan, sultandan/Kurtuldu güzel vatan
Bugün 23 Nisan/Neş’e doluyor insan”
Marşlarıyla yetiştikleri için tarihimize de şaşı bakmaktadırlar. Onlara deseniz ki: “Osmanlı 624 yıl hüküm sürdü. Bu süre içinde 322 yıl dünyanın lider devleti oldu. 3. Murad döneminde 1595 yılında, topraklarımızın yüzölçümü 23 milyon 334 bin 600 km2 idi. Ve Osmanlı, aynı zamanda şeriatla yani Kur’an hükümleriyle idare ediliyordu. Osmanlı, hakim olduğu topraklarda zor kullanarak hangi milleti Müslüman yaptı?”
Veya “Osmanlı devleti, hâkimiyeti altında bulunan, ama Türk ve Müslüman olmayan hangi topluluğa, hangi millete zor kullanarak Türkçe öğretmeye çalıştı veya zor kullanarak onların Müslüman olmalarını istedi?”
Ben on defa yeni Türk cumhuriyetlerine gidip geldim. Onlarla ilgili 101 TV programı hazırladım ve sundum. Gördüm ki yaklaşık olarak 100 yıl Rus esareti altında kalan soydaşlarımızın % 50’si bazı Türk Cumhuriyetlerinde % 60’ı ana dillerini unutmuşlardır. Daha doğru bir ifade ile Ruslar, 100 yıl içinde Azerbaycan’da ve Türkistan’da yaşayan soydaşlarımızın yarısına, Türkçemizi unutturmuşlardır. Ve Ruslar 18.850 civarında olan mescit ve camilerimizin 18.000’ini ya yıkmışlar, ya spor salonu, sinema, dükkan veya “Allahsızlık Merkezleri” haline getirmişlerdir.
Bizim İslamiyetten ödü patlayan Müslümanlarımıza veya ateistlerimize sormak istiyorum: “Hem de şeriatla idare edilen Osmanlı 100 yıl değil, 500 yıl değil, 600 yıl hükümran olduğu ülkelerde kimin dilini değiştirmiş? Kimin kiliselerini yıkmıştır?”
Görmediğim Balkan ülkesi de kalmadı. Şaşırarak şahit oldum ki, Osmanlının çekildiği topraklardan Türkçe de çekilip çıkmış ve camilerimizin % 95’i temelleriyle birlikte yok edilmiştir.
İspanya’da Musevi oldukları için kitleler halinde öldürülen Yahudileri 1492 yılında, Sultan 2. Bayazıd zamanında, gemilerle alıp Selanik’e ve İstanbul’a getiren ve onları kendi ülkemizde paşalar gibi yaşatan Müslüman ve Türk Osmanlı değil miydi? Bu korku neden?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder