Hitler, bir çok hatasına rağmen doğru bir tespit yaptı o günlerde. Bu tespit ülke ekonomisinin ''özel'' bir merkez bankacılığı sistemine teslim edilemeyeceğiydi. Hitler, bu merkez bankası ve onun çevresindeki diğer bankaların ''para basma'' yetkilerini kötüye kullandıklarını ve ülkenin çıkarına ters hareketler yaptıklarını farketti. İşte Hitler'in en büyük çılgınlığı, tüm dünyayı sarmaya çalışan bu sisteme kafa tutmak oldu.
1934'te, Hitler'in Almanya'sı kendi parasını basmaya başladı. MEFO bills adındaki paralar bizzat hükümet tarafından basılıyordu. Hükümet, merkez bankasından ve diğer bankalardan borç para alacağına kendi parasını basıyor ve borç yerine değer üretiyordu.
Versailles anlaşmasına göre silahlanamayan Almanya, bu yolla silah ve daha birçok endüstriyi geliştirme fırsatı buldu. Versailles anlaşması Almanya'yı 'faiz' girdabına sokmayı hedefleyip Almanya'yı borç kölesi yapmak istiyordu. Anlaşmaya göre, Almanya en az yüzde 4,5 faizle borç alacaktı. Ama Hitler'in bu hamlesi bazı baronların Alman halkını esir düşürme planlarını alt üst etti. Hitler'in MEFO Bill'leri, Versailles anlaşması ile daha da sıkılaştırılmış, merkez bankacılığı sisteminin zincirlerinden kurtulmak demekti.
Bu tabii ki, ne ABD'deki ne de Avrupa'daki baronların hoşuna gitmedi. Hitler'in bu hareketi belki de en az bilinen ama en kritik olanıydı. Maalesef bu akılcı hamlesi daha sonraki yaptığı akılsızlıkların gölgesinde kaldı. Tabii ki, bu gizlenme yine merkez bankacılığı sisteminin cinlerine yaradı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder