Materyalizme üçüncü büyük darbeyi “arsenik” vurdu diyebiliriz, neden mi…?
NASA’nın yaptığı açıklama anlamlı bir tartışma başlattı. Bir süre sonra bu bilginin karşıtı bilgiler konuyu daha şaşırtacak noktalara götürebilir.
Fakat insanoğlunun gerçeği arama çabalarının yeni bir aşamaya geçtiği kesin. Yaşamın, varoluşun ve yaratılış dilinin tanımı yeniden yazılmak üzere.
Astrobiyolog Felisa Wolfe-Simon California Mono gölü derinliklerinde iki yıl çalışma ile bulduğu güçlü zehir olan arsenik maddesini yapıcı bileşen olarak kullanan bakteriyi keşfetmesidir. Böyle bir keşif Newton’un elmanın düşmesini görerek yerçekimi kanununu bulması kadar önemli olabilir.
Bu arada ABD’lilerin bilim emekçiliğine de hayran olmamak mümkün değil.
Bizi inorganik maddeler yarattı tezi çürüyor mu?
DNA 1952 de keşfedildi. DNA açıldığında bir buçuk metre uzunluğunu bulan ipliksi bir moleküldür. Genetik bilgi taşıyıcımızdır. DNA’da C,O,H,N,P,S olarak bilinen altı inorganik maddenin çeşitli diziliş formlarına göre canlının genetik kodları oluşur.
Yosun DNA’sı %80’e yakın, Şempanze DNA’sı % 98 insan DNA’sının aynısıdır. DNA’da hem kodlanmış bilgi hem de protein özellikleri bilgisi Şempanze-İnsan farkını açıklamaya yetmiyor. DNA’nın en basit canlı olan yosunda mükemmel bir dizilimle var olması evrime uymuyordu. Bu nedenle neo-Darwinistler, Darwin yaşasaydı ve DNA’yı bu haliyle görseydi Evrim teorisini yeniden yazardı. Muhtemelen de bir dış zekayı kabul ederdi diyorlar.
Hatta şimdi ”Makro evrim değil mikro evrim vardır tezi” güçleniyor.
Bu durumda bir bilim emekçisi insan “Beni inorganik maddelerin tesadüfi varoluşu yarattı” demekte artık zorlanıyor.
Fakat bir dış zekayı, bir tasarımcıyı ve yaratıcıyı kabul ettiğinizde bazı etik kaygılar başlıyordu.
Bizi yoktan var eden güce karşı sorumluluğumuz nedir, O’na hesap vermemiz gerekiyor mu? Bu durumda özgürlükler kısıtlanıyordu.
Muhtemelen neo-Darwinistler bunun için “dış gerçeklik var, bir dış güç var buna Tanrı desek bile O yarattıktan sonra bize karışmıyor” ön kabulü ile “Deist” bir akım olmaya başladılar.
Bu durumda “Dış güç evreni neden yarattı, ya bizden hayattan başka istediği bir şey varsa?” sorusuna cevap vermek zorundalar.
Kuantum fizikçileri, atom altı parçacıkların hareketlerini anlamak için Cern’de emisyon enerjisi deneyinde Hadron çarpıştırıcısı ile yeni bazı şeyler buldular ama açıklamıyorlar. Alp dağlarında ve Şikago da deney yapılırken parçacığın yönünün ters tarafta değiştirildiğinde diğer tarafta yani Cern’de kendiliğinden değişmesi Kuantum fizikçilerini şaşırttı. Yani atom altı parçacıklar “Eşzamanlı titreşim” gösteren bir özelliğe mi sahipler? Bu soruya cevap aranıyor.
Materyalizm “Önce madde vardı, anlamlar sonuç olarak ortaya çıkıyorlar ve diyalektiği oluşturuyor her şey maddedir” diyordu. Kuantum fiziği önce bilginin olması gerektiğini akla en yakın seçenek olarak gösterdi.
Aydınlanma çağının dini olan materyalizme ilk darbeyi 1927’de Heisenberg’ce tanımlanan kuantum enerji fiziği vurdu. Kaos düzeni ve belirsizliğinin arkasında mükemmel ve muhteşem bir düzen ve sanatlı ve hayret verici bir ahenk vardı.
Materyalizme ikinci darbeyi DNA’nın bulunması vurdu. DNA inorganik madde zinciri olarak genetik bilgileri taşıma görevini kendiliğinde alamazdı.
Tek başlarına veya bir araya geldiklerinde akıl, hayat, bilinç ve ruhsallık eseri gösteremeyen 6 inorganik madde hangi ilhamla DNA dizinini oluşturacaklardı.
DNA dizini oluşmadan mutasyon oluşamazdı ve şimdi DNA hangi gerekçe ile arseniği yapıtaşı yaptı?
Bu bir mutasyon değildir, canlıların varoluş tezlerinde ezberinin bozulmasıdır. Hayatın tesadüfi evrimle oluşamayacak başka gerçekliklerle ilgili olduğunun işaretidir. Daha yüksek, daha karmaşık ama daha üstün bir bilgi düzeyine ihtiyacımız olduğu ortaya çıkmıştır.
Yani materyalizme üçüncü büyük darbeyi arsenik vurdu diyebiliriz.
Hayatı ve varoluşu açıklayan akla en yakın tez “Deneyüstü gerçeklik” tezidir.
Özetle benim geldiğim nokta, tasarımsal varoluşa, dış iradeye yani tek yaratıcı “Allah” a akıl rehberliğinde inanmak insanı iki dünyada da huzurlu eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder