Anıtkabir'deki Arslanlı yolun sırrı - Osman ZENGİN

Kâzım Güleçyüz yine enteresan bir mevzuya temas ederek, güzel bir yazı yazmış, Anıtkabir’e değinmiş. Her ne kadar, Nasreddin Hocanın “Taşları bağlamışlar” misâlinde olduğu gibi, rahat bir görüş serdedilemeyen bir mevzu olsa da, biz de bir şeyler yazalım dedik. 


Anıtkabir, malûmunuz Ankara’da, M. Kemal’in gömülü olduğu mezarın adıdır. Ama tabiî, öyle sıradan bir mezar değil bu. M. Kemal 1938’de öldüğünde, İstanbul’da 15 sene kadar emanet mezarda bekletilip; nihayet bizim dünyaya geldiğimiz yıllarda, Ankara’da yıllarca alâyişle nümâyişle ve o zamanki bütçeden de yapılan büyük bir masrafla yapılan bir anıt mezara nakledilir.
İşte, o gün bugündür de Anıtkabir, Kemalistler tarafından adeta bir ‘türbe’ gibi kullanılmıştır! Hem de bizzat M. Kemal tarafından çıkarılan tekke ve türbeleri kapatan kanuna rağmen… Eee tabiî, Anıtkabir olunca iş başka tabiî.


Koca koca adamların orayı ‘ağlama duvarına, şikâyethaneye’ çevirmeleri anlaşılır bir şey değil. Bayram v.s. gibi zamanlarda insanları oraya taşımak, okul talebelerini zorla götürmek nasıl bir mantıktır, anlamak zor.


Geçen aylarda, yine böyle bir merasim esnasında, bütün devlet ricâlinin yürüdüğü ‘aslanlı yol’ ile alâkalı olarak TV spikerinin anlattığı bir şey dikkatimizi çekmiş ve çok hayret etmiştik. Spikerin ifadeleri aynen şöyle: “Aslanlı yolun sırrı ne? Taşlar Ata’ya yürüyenlerin başını ‘öne eğiyor’. Aslanlı yolun taşları, Ata’nın huzuruna çıkanların ‘başının öne eğik’ olması için 5 santimlik çim boşluğu bırakılarak döşenmiş.”
İnsanlar, araları 5 cm boşluk bırakılarak döşenen taşlarda yürürken, düşmemek için yere bakıyor. Böylelikle başlar zorla yere eğilmiş ve “Ata’ya saygı” sağlanmış oluyor! Tam bir “güler misin, ağlar mısın?” misâli!


Hele bir de dışarıdan gelen devlet temsilcilerini oraya götürmek, başlı başına bir problem. Suudi Arabistan, İran gibi devlet temsilcilerinin gitmemesi üzerine nasıl kızılca kıyametler koparıldığını biliyoruz. Bakalım, bu zorlamalar ne zaman son bulacak?